Cerkiew w Smolniku nad Sanem – pierwotnie cerkiew grekokatolicka p.w. Św. Michała Archanioła – należy do najstarszych i najpiękniejszych zabytków architektury sakralnej w Bieszczadach.

Jest to budowla trójdzielna o konstrukcji zrębowej, której każda z trzech części zwieńczona jest dachem namiotowym z załomem. Napis wycięty w nadprożu nad wejściem do świątyni głosi, że została wzniesiona w 1791 r.

W 1939 r. Smolnik znalazł się pod okupacją sowiecką, a po wojnie w granicach ZSRR. W 1951 r. – w wyniku regulacji granic – powrócił do Polski, ale bez mieszkańców, których przesiedlono. Po 1951 r. grunty i zabudowania wsi przekazano państwowemu gospodarstwu rolnemu. Stopniowo rozebrano całą zabudowę, oprócz świątyni, w której okresowo przechowywano siano. W 1956 r. świątynię umieszczono w wykazie zabytkowych cerkwi, a w 1969 r. – wpisano do rejestru zabytków, dzięki czemu możliwe było przeprowadzenie w latach 1969–1970 remontu ze środków państwowych. W ciągu wielu lat pozostawania bez opieki świątynia była niejednokrotnie dewastowana.

Nowych opiekunów zyskała dopiero w 1973 r., kiedy przekazano ją parafii rzymskokatolickiej w Lutowiskach. W 1974 r. została konsekrowana na filialny kościół obrządku łacińskiego p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny parafii Lutowiska. W latach 2004–2007 parafia przeprowadziła gruntowny remont świątyni, w czasie którego między innymi podniesiono i wypoziomowano podmurówkę, wymieniono gont i naprawiono elementy więźby dachowej.  W 2009 r. przeprowadzono konserwację polichromii, znajdujących się we wnętrzu świątyni. Obecnie cerkiew wpisana jest na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zobacz też:

»Noclegi w Smolniku